Mijn Leven In Een Land In Oorlog
Dit artikel “Mijn leven in een land in oorlog” zal wat anders zijn dan de gemiddelde dingen waar ik het over heb. Een tijd terug plaatste ik een foto op mijn Instagram waarbij ik vertelde dat ik naast de standaard beginnende ondernemersuitdagingen ook te maken heb met uitdagingen vanwege de oorlog in Oekraïne. Er was van meerdere mensen interesse naar een uitgebreider verhaal dus bij deze. Ik zal mijn werk- en persoonlijke ervaringen delen van hoe alles een beetje in z’n werk gaat en waar ik tegenaan loop.
Hoe Ben Ik Hier Beland?
Ik ben nogal reislustig en kwam voor het eerst in aanraking met het land in 2019 toen ik een lange reis van Zuidoost Europe tot aan Helsinki maakte gedurende 8 maanden. Omdat Oekraïne zo groot is, ben ik het hele land in een week of 6 doorgereisd. Ik eindigde die 6 weken in Lviv en werd verliefd op de stad vanwege de mooie architectuur, de vele restaurants, cafes en de vriendelijke mensen in Oekraïne in het algemeen.
Nadat ik tijdens de Covidperiode niet meer in de horeca kon werken en wel klaar was met Amsterdam na 7 jaar, besloot ik een paar maanden terug te keren naar Lviv. Ondanks dat ik weinig mensen kon ontmoeten, had ik het toch naar m’n zin. Wat verdere rondzwervingen door Oost Europa deden me uiteindelijk belanden in Georgia. Toevallig net een paar dagen voordat iemand in mijn hostel ‘s ochtends vertelde dat Rusland Oekraïne was binnengevallen. Na een paar dagen ben ik medicijnen gaan verzamelen en heb ik ze afgegeven bij een verzamelpunt. Ik ben ook redelijk snel betrokken geraakt bij Facebook groepen van vluchtelingen die vanuit Oekraïne naar Nederland vluchtten.
Tijdens mijn uiteindelijke 1.5 jaar in Georgie heb ik me met name daarmee bezig gehouden totdat ik een Amerikaanse vriendin sprak die vertelde dat ze in Lviv vrijwilligerswerk deed voor korte tijd. Omdat ik toch al van plan was om op termijn naar Oekraïne te verhuizen, besloot ik niet lang daarna om terug naar Lviv te gaan voor 3 maanden. Daar heb ik me toen full time bezig gehouden met het helpen bij een keuken die gedroogde maaltijden bereidt voor soldaten aan het front.
Bij thuiskomst terug in Nederland was al snel het idee om binnen een jaar terug te keren, maar dan voor langere termijn. Vandaar dat ik uiteindelijk voor mezelf ben begonnen.
De Voorbereiding
Ik heb nogal veel interesses dus wist niet echt goed wat ik wilde doen. Tijdens mijn verblijf in Georgie heb ik wat online cursussen programmeren gedaan, maar dit was uiteindelijk teveel puur computerwerk terwijl ik liever creatiever bezig ben en met mensen werk. Omdat ik ook een korte tijd een reisblogje had bijgehouden en het bouwen van de website ook leuk vond, dacht ik eerst te beginnen als webdesigner. Na een paar weken kwam ik er al snel achter dat de technische kennis (Google algoritmes, technische SEO, dat soort dingen) bij me ontbrak en dat ik er niet een dusdanige passie voor had om dat erbij te leren.
Zodoende kwam ik uiteindelijk uit bij Event Coach Diemer. Ik heb veel professionele ervaring in de horeca, event&hotelwereld dus weet hoe dat dat in z’n werk gaat. Ik hou er ook van om mensen te helpen en begeleiden dus 1+1=2. Nadat ik m’n website en de andere basics klaar had, ging ik online en moest ik me ook nog voorbereiden op m’n reis terug naar Lviv. Een ietwat hectische periode volgde met de lange busreis (26 uur vanuit Utrecht direct hierheen), een apartement zoeken, oude vrienden ontmoeten en nog werken.
De Realiteit Van De Oorlog
Nu dan het deel waarom je waarschijnlijk op dit artikel geklikt hebt. Ondanks dat Lviv in het westen ligt en relatief veilig is, is het aan veel merkbaar dat het oorlog is. Veel overheidsgebouwen, kerken, scholen en dat soort plekken hebben zandzakken voor de ramen. Overal in de stad zie je wel militairen rondlopen. Daarnaast woon ik vlakbij een militair ziekenhuis waar gewonde militairen revalideren en over straat lopen met regelmatig ontbrekende ledematen. Veel mensen zijn ook depressief en pessimistisch omdat ze familieleden hebben die vechten of mensen zijn verloren.
De Nachtelijke Aanvallen
Het is inmiddels normaal dat er elke nacht ergens een aanval is. Meestal is dat per regio en met name rond de actieve frontlinie. Regelmatig gaat het luchtalarm hier in Lviv ook ‘s nachts af vanwege drone gevaar. De Shahed’s die je op het nieuws ziet, richten vaak schade aan ter grote van een apartement of woonkamer. Ik heb er nu een paar meegemaakt en het klinkt als een klein vliegtuigje dat overvliegt. Vaak hoor je dan ook luchtafweer en 9/10 keer wordt de drone wel uit de lucht gehaald.
Wat enger is en wat ik nog niet eerder had meegemaakt, waren de raketaanvallen. Begin september werden er 2 raketten op de stad zelf afgevuurd. Waar je bij drones wat minder hoeft te haasten omdat ze langzaam vliegen, is dat bij de raketten niet het geval. Ik las in de Telegramgroepen (daar wordt alle informatie gedeeld van wat er in de lucht is en waar) dat er een waarschuwing was voor Lviv om dringend naar de schuilkelder te gaan. Ik lag nog op bed, maar besloot toch snel naar m’n badkamer te gaan. Badkamers zijn hier overigens sneller bereikbaar dan schuilkelders, want het is over het algemeen iemands persoonlijke kelder en ze laten hem meestal dicht tot op het laatste moment. Badkamers worden ook aangeraden vanwege het ontbreken van glas en dat er 2 muren tussen je zit. Goed, ik liet de deur op een kier zodat ik hoorde wat er aan de gang was. Niet veel later hoorde ik kort achter elkaar 2 suizende straalmotoren overvliegen die 10 seconden later insloegen.
Er werd meteen in de vrijwilligerschat gevraagd of iedereen oke was. Enkelen wonen vlakbij dus ramen waren eruit geklapt. Gelukkig waren ze allemaal ongedeerd.
De Invloed Op Mijn Leven
Vanwege de aanvallen op energievoorzieningen, ligt regelmatig de stroom er voor enkele uren uit verdeeld over de stad. Hoewel ik dichtbij een ziekenhuis woon en daardoor wel stroom heb, is wifi tijdens dat soort momenten vaak slecht.
Verder probeer ik ook zoveel mogelijk van m’n vrije uren overdag te besteden aan vrijwilligerswerk zoals helpen in de eerder genoemde keuken of het maken van camouflagenetten. De balans vinden van genoeg op m’n bedrijf focussen en ook nog tijd overhouden/vrijmaken voor vrijwilligerswerk is soms wat lastig. En dan heb ik ook nog m’n sociale leven dat ik erbij moet onderhouden. Veel vrijwilligers komen en gaan namelijk dus er is vrijwel elke dag wel een afscheidsdiner al ga ik tegenwoordig alleen nog naar degenen waar ik een goede connectie mee heb. En dan organiseer ik ook nog wekelijks voor vrijwilligers een wandeling met honden uit het asiel als ontspanning en om de honden te helpen.
Genoeg slaap is ook niet altijd mogelijk vanwege de nachtelijke alarmen. Het komt wel eens voor dat er een is van 1 tot 2, dan is het stil en van 4 tot 6 is er weer dreiging. Omdat ik een ochtendmens ben, ben ik dan toch vaak om 7 uur weer op om aan de slag te gaan met wat er op het programma staat.
Dat soort dingen komt dus nog bovenop de standaard beginnende ondernemersdingen als hoe vind ik m’n klanten, wat werkt wel en niet, beter zichtbaar worden etcetera.
Binnenkort ga ik trouwens beide vlakken combineren door een fundraiser op te zetten en zal daarover ook delen hoe ik alles aanpak. Als dat voorbij is, zal ik er een apart artikel aan wijden.
Conclusie
Hopelijk heb je een beetje een beeld van hoe mijn leven er een beetje uitziet hier. Uiteindelijk is het altijd proberen om alles in balans te houden ongeacht waar je zit. Omdat het hier oorlog is, is het soms wat lastiger dan toen ik in Nederland was. Ik weet dat het meer persoonlijker is dan mijn gebruikelijke dingen, maar vond het wel interessant om te delen zodat je ook een idee hebt hoe het er bij andere ondernemers aan toe gaat.